Mijn kwaliteit van leven

Een envelop in de brievenbus. Deze is niet persoonlijk gericht, maar bevat wel een Uitnodiging. Gevolgd door: Hoe gaat het met u? Hoe ervaart u uw kwaliteit van leven in uw gemeente?
Hé, leuk, wat goed! Er is belangstelling voor de vraag hoe het met mij gaat, met meer diepgang dan de vraag die in het dagelijks verkeer wel eens gesteld wordt: "Hoe gaat het met je?", maar waarbij het uit de setting (en anders uit de ontwikkeling van het vervolggesprek) wel duidelijk blijkt dat het niet de bedoeling is echt wezenlijk stil te staan bij deze vraag en de mogelijke consequenties daarvan.
De envelop bevat een flyer zonder toelichting.
Het ziet er allemaal goed verzorgd uit. Ook de flyer begint belangstellend met de vraag: Hoe gaat het met u?

Wat zal ik daar van zeggen? De flyer prikkelt mijn gedachtestroom en omdat er allerlei associaties bij me naar boven komen blijf ik verder te lezen. Het lijkt me best aantrekkelijk om wat orde te scheppen in de verschillende gedachtes die bij me opkomen. Een vragenlijst invullen en daarmee je eigen uitkomsten voorgeschoteld te krijgen, dat is toch leuk en zinvol. Baat het niet, dan schaadt het niet en wie weet, krijg ik daardoor wat andere invalshoeken en nieuwe inzichten mee die me helpen om mijn persoonlijke leven verder vorm te geven. En als klap op de vuurpijl: Je kan ook nog € 50 verdienen! (Let op de actievoorwaarden).

Ik begrijp ook snel dat het om de "zorg" voor mensen gaat en dat de uitkomsten van de ingevulde onderzoeken anoniem onder de aandacht van je eigen gemeente worden gebracht. Maar dan gaan mijn gedachten direct ook uit naar al die mensen die zo'n enquête niet zelf in willen en/of kunnen invullen. Ik ken nog wel een paar mensen die ik zou kunnen benaderen. Ik zou hen kunnen vragen of ik de enquête met en voor hen zal invullen. Het lijkt me van enorm belang dat juist die mensen meegenomen worden in dit onderzoek en dat hun ervaringen en belangen meewegen in de totale uitkomst.

Me dan eerst maar eens zelf aanmelden. En voor mezelf een vragenlijst invullen. Dan weet ik wat er aan vragen langskomt. Daarbij hoop ik dat mijn gedachte niet al te zeer gevoed zal worden, dat veel online-onderzoeken misschien wel veel data opleveren, maar nog geen inzicht en begrip.

Een huisgenoot wijst me er op. Is dit wel voor jou? Nee. Mijnkwaliteitvanleven.nl is voor:

Met andere woorden:ik pas niet in de doelgroep. Ik heb niet een etiket vooraf. Ik ben niet iemand met een helder vooraf bepaald probleem. Mijn open blik naar deze enquête slaat om. Ik ga niet meedoen. De vraag of ik nog iemand anders ga benaderen raakt ook direct uit beeld. Natuurlijk ga ik dat niet doen.

In de aanloop-bijeenkomsten voor de studiekringen kwam voorbij dat mensen niet bevraagd willen worden op hun problemen, maar op het dagelijks leven dat ze kunnen leiden. Als je net als Machteld Huber van Positieve Gezondheid uitgaat, dan kom je verder. Haar definitie van gezondheid: 'Gezondheid is het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven om te gaan en zoveel mogelijk eigen regie te voeren'.

Maurice de Greef gaf vorige week in een enthousiaste presentatie voor het platform Studiekringen50plus duidelijk aan hoe fantastisch zo'n kring kan werken. Daar zoek je mensen vooral niet op problematiek bij elkaar. Maar als er een groep gevormd is, kan die zo geweldig werken en effectief zijn op allerlei gebied, voor alle deelnemers.

Dat zijn inzichten waar ik wat mee kan en wil. De focus op problemen levert uiteindelijk een doodlopende weg op, daar ben ik van overtuigd. Maar vanuit het zoeken en vinden van verbinding met mensen en vooral niet de regie overnemen, dat kan wel werken.

Nou ben ik zelf niet rechtstreeks geholpen via de enquête van Mijnkwaliteitvanleven.nl. Vind ik dat erg? Nee hoor, ik denk dat er betere manieren zijn om interactie te bewerkstelligen en iets te bereiken. Het ging al heel erg goed met me (dank je!), maar met dit inzicht voel ik me nog beter!

  

Evaluatie Digitaal Meedoen - Klik & Tik

Wat heb ik opgestoken van deze pilot?

1. Het is veel belangrijker dan ik vooraf gedacht had om in een groep te werken. Dat helpt namelijk enorm om het voor elkaar te krijgen dat er echt geoefend wordt. Een schriftelijke cursus/zelfstudie werkt alleen voor mensen met een duidelijk doel en een strakke zelfdiscipline. Maar heel veel mensen zijn al de weg kwijt in de digitalige wereld en verzanden al te gemakkelijk in allerlei bijzaken en dwaalsporen. En dan moet je vertrouwen hebben in diegene die zegt dat je weer naar dit hoofdpad terug moet (en daar hebben de meeste mensen echt wel heel veel ervaring mee: dat iemand die rol opeiste en dat dat uiteindelijk niets opleverde...)
2. Individuele hulp is mooi, maar kan in zijn algemeenheid gemakkelijk verzanden in een soort vraag- en antwoordspelletje, waar voortdurend nieuwe vragen en antwoorden achteraan komen en waar je uiteindelijk met elkaar geen resultaat boekt.
3. Het gezamenlijk beleven van ervaringen over iets dat werkt en leuk is (een kahoot-quiz of een padlet-discussie) kan enorm stimulerend en motiverend werken. De doelgroep geniet veel meer dan ik vooraf gedacht had van groepsprocessen. Dat betekent overigens niet dat je geen kwaliteit moet bieden in dat gezamenlijke proces, ze zijn over het algemeen net zo kritisch als iedereen in de samenleving over wat er gebeurt en als het niet bevalt, haken ze af. Dat geeft niet, maar het blijft zaak om nooit te vertrouwen op de automatische piloot en te denken dat het allemaal vanzelf wel loopt.
4. Ik heb genoten van het zoeken naar een gezamenlijke presentatie die voor iedereen te volgen was. Ik zie dat anderen dat ook leuk vinden, iets presenteren voor een groep dat relevant is. Ik heb geleerd dat ik het kleiner moet houden, nog dichter tegen de cursus aan (de discipline om te blijven oefenen op die manier blijven stimuleren) en tegelijkertijd iets eigens/persoonlijks er in leggen en brengen, wat dus buiten de gewone lesstof van Klik & Tik valt.
5. Daar zit echter meteen ook een bepaalde druk op. Intern is er het gevoel dat het wat dat betreft al gauw te veel en te verwarrend is en daarom zou je het juist niet moeten doen. Maar ik blijf me afvragen of je met die trend niet toch weer terechtkomt in het één-op-één begeleiden en je daarmee het groepsproces de nek omdraait.
6. De druk van buitenaf is ook enorm. De kaders waarmee bibliotheken deze cursussen omgeven zijn dermate dwingend dat het in feite alleen met vrijwilligers uitgevoerd mag worden. En er wordt gezegd dat dit essentiele cursussen zijn van de bibliotheek. Wie hier geen ongezonde spanning voelt, mag mij vertellen welke afslag ik gemist heb. Ik denk dat het essentieel en belangrijk is dat er vanuit bibliotheekorganisaties met aandacht en kwaliteit gekeken wordt naar de uitvoering en begeleiding van deze cursussen, meer dan nu over het algemeen het geval is.
7. Het rondje dat ik elke keer maak om de voortgang van iedereen te bespreken is belangrijker dan ik vooraf gedacht had. Het biedt de gelegenheid om individuele voortgang en uitdagingen in de groep aan de orde te stellen en er zo gezamenlijk wat van op te steken. Het biedt de gelegenheid om in de groep complimenten uit te delen en denkpatronen te doorbreken, zoals: de jeugd kan het allemaal vanzelf en ik moet dat ook - net zo snel! - kunnen, anders heb ik afgedaan. Positieve aandacht en het zoeken van een zekere ontspanning kan een beetje helpen om de ongelooflijke druk die mensen zichzelf opleggen, er een beetje af proberen te halen.
8. Wat is het ontzettend mooi om samen te werken met de Senioren Computerclub Dalfsen en heel veel enthousiaste en deskundige vrijwilligers, die tijdens de lessen veel tijd en energie stoppen in het persoonlijke coachen en begeleiden van een deelnemer. De verschillende kwaliteiten en achtergronden helpen om mensen op goede momenten een stapje vooruit te helpen, de draad op te pakken en te blijven oefenen.
9. De afstemming met Landstede Welzijn (en de opvolger daarvan) kan nog verder uitgewerkt worden.
10. Bij mijn bibliotheekcollega's is maar weinig begrip van wat er op dit gebied speelt in de samenleving en ook niet van de manier van werken die we in en rond de cursussen hanteren. Daarmee kan de bibliotheek als organisatie waar je terecht kunt met je vragen zich nog lang niet voldoende positioneren en profileren. En daardoor switch ik voortdurend qua rol tussen ambassadeur, organisator, uitvoerende en helpdesk in en rond deze cursussen.

Oefenen, we leren altijd!