Een poosje geleden las ik een korte recensie van een nieuw boekje van Susanne Gerritsen: Een goed verhaal.
Dat leek me wel interessant. Ik heb eerst even gekeken wat ze nog meer geschreven had en het boek “Een goed gesprek” heb ik daarom eerst maar eens gelezen.
Ze schrijft helder, toegankelijk, to-the-point. Theoretisch goed onderbouwd, maar ook erg praktisch gericht. Hieronder geef ik kort samengevat de opbouw van het boek weer.
Voor mij was het hoofdstuk over de relatie met de werkelijkheid het meest interessant. Daarin wordt geschetst dat in gesprekken de relatie met de werkelijkheid aan de orde is en hoe je die verhouding kunt analyseren en interpreteren.
Een gesprek is samenwerken
Doelgericht, voor alle deelnemers geldend
Een gesprek is face bewaren
Geen gezichtsverlies lijden, maar face is meer dan dat. Advies geven kan ook face-bedreigend zijn. Face is een kwestie van balans.
Een gesprek is handelen
Locutie: een taaluiting bestaat uit bepaalde klanken die samen binnen een bepaalde taal een bepaalde betekenis hebben.
Illocutie: de taaluiting heeft een bepaalde bedoeling of strekking
Perlocutie: de taaluiting heeft tot doel bepaalde effecten bij de luisteraar teweeg te brengen -> taalhandeling = “Verplichtend”
Een gesprek is van beurt wisselen
Ook hier weer: balans
Een gesprek is meer dan woorden alleen
lichaamstaal
Daarna kwam “Een goed verhaal” beschikbaar.
De ondertitel luidt: Presenteren, praten, pleiten. Een passende vlag!
Het boek is uit drie gedeelten opgebouwd.
Het eerste deel is er aandacht voor het geven van een presentatie. De voorbereiding, de zenuwen, het gebruik van Powerpoint (geen uitgebreide technische handleiding), je houding, het komt allemaal aan bod. Nuchter en overzichtelijk, met een aantal praktische tips en do’s en dont’s.
Het tweede gedeelte is eigenlijk een korte samenvatting van het eerdere boek “Een goed gesprek”. In grote lijnen wordt hetzelfde voorgeschoteld, maar misschien nog wel iets meer praktisch gericht en met nieuwe en aansprekende voorbeelden.
Hoe krijg je iets van anderen gedaan? Hoe kun je hun mening beïnvloeden? Gaat het daar niet altijd om als mensen met elkaar leven en samenwerken?
In het laatste gedeelte wordt stilgestaan hoe je daarmee omgaat, zowel in presentaties als in gesprekken.
Welke argumenten gebruik je en hoe zet je ze in?
Je zou kunnen volstaan met het alleen lezen van “Een goed verhaal”, maar je zou het bijna als een soort communicatie-naslagwerk kunnen gebruiken: de compacte vorm en praktische invalhoeken bieden interessante en leuke inhoud voor iedereen die hier regelmatig mee te maken heeft (en wie heeft dat niet?).
Dat leek me wel interessant. Ik heb eerst even gekeken wat ze nog meer geschreven had en het boek “Een goed gesprek” heb ik daarom eerst maar eens gelezen.
Ze schrijft helder, toegankelijk, to-the-point. Theoretisch goed onderbouwd, maar ook erg praktisch gericht. Hieronder geef ik kort samengevat de opbouw van het boek weer.
Voor mij was het hoofdstuk over de relatie met de werkelijkheid het meest interessant. Daarin wordt geschetst dat in gesprekken de relatie met de werkelijkheid aan de orde is en hoe je die verhouding kunt analyseren en interpreteren.
Een gesprek is samenwerken
Doelgericht, voor alle deelnemers geldend
Een gesprek is face bewaren
Geen gezichtsverlies lijden, maar face is meer dan dat. Advies geven kan ook face-bedreigend zijn. Face is een kwestie van balans.
Een gesprek is handelen
Locutie: een taaluiting bestaat uit bepaalde klanken die samen binnen een bepaalde taal een bepaalde betekenis hebben.
Illocutie: de taaluiting heeft een bepaalde bedoeling of strekking
Perlocutie: de taaluiting heeft tot doel bepaalde effecten bij de luisteraar teweeg te brengen -> taalhandeling = “Verplichtend”
Een gesprek is van beurt wisselen
Ook hier weer: balans
Een gesprek is meer dan woorden alleen
lichaamstaal
Daarna kwam “Een goed verhaal” beschikbaar.
De ondertitel luidt: Presenteren, praten, pleiten. Een passende vlag!
Het boek is uit drie gedeelten opgebouwd.
Het eerste deel is er aandacht voor het geven van een presentatie. De voorbereiding, de zenuwen, het gebruik van Powerpoint (geen uitgebreide technische handleiding), je houding, het komt allemaal aan bod. Nuchter en overzichtelijk, met een aantal praktische tips en do’s en dont’s.
Het tweede gedeelte is eigenlijk een korte samenvatting van het eerdere boek “Een goed gesprek”. In grote lijnen wordt hetzelfde voorgeschoteld, maar misschien nog wel iets meer praktisch gericht en met nieuwe en aansprekende voorbeelden.
Hoe krijg je iets van anderen gedaan? Hoe kun je hun mening beïnvloeden? Gaat het daar niet altijd om als mensen met elkaar leven en samenwerken?
In het laatste gedeelte wordt stilgestaan hoe je daarmee omgaat, zowel in presentaties als in gesprekken.
Welke argumenten gebruik je en hoe zet je ze in?
Je zou kunnen volstaan met het alleen lezen van “Een goed verhaal”, maar je zou het bijna als een soort communicatie-naslagwerk kunnen gebruiken: de compacte vorm en praktische invalhoeken bieden interessante en leuke inhoud voor iedereen die hier regelmatig mee te maken heeft (en wie heeft dat niet?).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten