"Dit boek over een volwassen wereld in het klein met kwesties als macht, bondgenootschap en verantwoordelijkheid leest vooral als een spannend verhaal" (ai-tekst).
Ik bleef met vragen zitten. Waarom ziet de wereld op het eiland er zo verantwoord volwassen uit, met bijvoorbeeld arbeidsdeling en alles supergeorganiseerd? Marnix grijpt de macht en oefent terreur uit - waarom eigenlijk?
Ik laat die vragen verder rusten. Het is inderdaad een spannend verhaal en slimme Mo redt de onderdrukten en verlost iedereen van de onderdrukking.
Het verhaal biedt genoeg mogelijkheden om met elkaar in gesprek te gaan over maatschappij-inrichting, politiek en democratie. Ik hoop dat dit enthousiast gebeurt en dat daarbij vooral ook goede vragen gesteld worden. En misschien wat uitleg en achtergrondinformatie. Want een argeloze lezer voelt zich na het lezen van dit boek misschien gesterkt in de overtuiging dat opmerkzaamheid en intelligente slimheid garant zullen staan voor een overwinning.
Als dat zo zou zijn, zou ik dat diegene graag uit het hoofd praten. Was de wereld maar zo simpel... of moeten we zeggen: gelukkig is de wereld complexer?
Deze zomer heb ik genoten van het boek:
Ook een spannend verhaal. Met meerdere lagen. Ik vind het knap hoe in het boek termen als democratie en politiek uitgediept worden. Camilla als hoofdpersoon heeft genoeg reden om de politiek hartgrondig te haten, maar ze gaat er toch mee aan het werk. Al gauw levert dat op school een betere indeling van de klas op, maar daar blijft het niet bij.
Ze leert politiek te zien als: luisteren, meedoen en dienen. Deze drie begrippen worden verder uitgewerkt en bieden belangrijke referentiepunten. Niet alleen in het verhaal, maar ook om de wereld om je heen te interpreteren.
Er komen interessante gedachten voorbij. Ook Camilla ontdekt dat veel mensen weinig vertrouwen in de politiek hebben - niets nieuws onder de zon, toch?
Daar wordt de vraag aan gekoppeld: 'Is dat de schuld van de politiek? Of van mensen die fouten maken (ook in het politieke bedrijf)?'
Zeker, moraal speelt een belangrijke rol. Zonder dat m.i. de zaak helemaal vastgezet wordt: iedereen wordt vooral uitgenodigd om 'mee te doen' en zelf antwoorden te formuleren.
Ik vind het mooi om te lezen hoeveel Luigi Garlando (sportjournalist, kinderboekenschrijver) in dit boek zijn lezers meegeeft. In het spannende verhaal wordt op een vrij natuurlijke, logische manier veel informatie over politiek en democratie verwerkt. Een lezer kan uit dit boek veel meenemen: beter begrip van politiek en democratie en genoeg stof tot nadenken. Hoe sta ik hierin? Wat vind ik van de manier waarop mijn land of gemeente bestuurd wordt? Wordt mijn stem gehoord? Wat kan ik doen om dingen aan te pakken die het waard zijn om te veranderen en te verbeteren? Waar kan ik mijn ideeën naar voren brengen?
Politiek en democratie gaat niet alleen over stellingen. Vaak zijn dat gestolde en vereenvoudigde uitkomsten van een heel gesprek met voors en tegens. De twijfel moet er natuurlijk uit, want dan is het geen stelling meer.
Ik zou hier meer nadruk willen leggen op het voorafgaande gesprek. Dat is mogelijk veel interessanter. Hebben we wel alle gezichtspunten een kans gegeven? Zijn er nog andere visies mogelijk? Zijn we bereid en nemen we de tijd om het nog eens van een nog minder belichte kant te bekijken?
Ik zie dat dit op tv en sociale media vaak niet lukt. Daar moet het snel en kort. Laten we andere sferen opzoeken en faciliteren waar het vanzelfsprekend is om wellevend naar elkaar te luisteren en elkaars argumenten serieus te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten