In een artikel in Trouw van zaterdag 4 april 2020 wordt stilgestaan bij de gevolgen van deze contactarme tijden: Een gebrek aan sociale contacten? Dat is net zo schadelijk als roken.
De studiekringen komen ook niet meer bij elkaar. Na de gesprekken medio maart over het stopzetten van bijeenkomsten viel het wat stil.
Toch gebeurt er op dit gebied inmiddels wel weer wat.
In een kring wordt via een geheime pagina op Facebook wat uitgewisseld. Dit (nog?) op een bescheiden schaal.
Een andere maakt gebruik van Whatsapp en regelmatig komen daar mooie, bemoedigende teksten, foto's en filmpjes voorbij. Soms heeft het bericht een humoristische insteek. Vooral voor dat laatste is het van belang dat je je groepsleden goed kent, een misser is op dat gebied gauw gemaakt. Maar gezien de reacties gaat dat goed en waardeert de groep de positieve insteek. Ook kwam er een filmpje voorbij van de verjaardag van een 90-jarige moeder van een van de kringleden die op afstand werd toegezongen en in het zonnetje werd gezet (letterlijk en figuurlijk) en daar zichtbaar van genoot!
Een derde kring heeft ook wel intenties om meer online activiteiten te ontplooien, maar merkt dat de leden toch nog druk zijn met veel activiteiten die ook bij hen altijd maar bleven liggen. Het beeld wordt bevestigd dat de groep kenmerkt: een groep vitale en actieve senioren die zich nooit vervelen.
En er is een kring die met email het gesprek voert. Er worden onderwerpen ingebracht en die worden van commentaar voorzien. Misschien niet overmatig gestructureerd (en dat is misschien ook wel wat lastig), maar dat geeft juist ook volop gelegenheid om iets nieuws en eigens naar voren te brengen.
Datgene wat er is wordt gewaardeerd, dat is duidelijk. Niet ter vervanging van het 'normale' contact, maar het is onmiskenbaar dat het levende groepen mensen zijn die elkaar niet uit het oog (proberen) te verliezen, ook in deze tijd.
De bezorgdienst van de supermarkt behandelen in een Klik&Tik-groep is natuurlijk een mooi idee wat uit de contacten met een kring naar voren kwam: "per slot van rekening heb je in een drukke supermarkt de grootste kans op besmetting".
Ben je kwetsbaar, dan hoort het ook bij digitaal mee kunnen doen in deze tijden om de boodschappen bij je voor- of achterdeur te kunnen laten afleveren, die handschoen ga ik oppakken.
Een tabletcafé online laten verlopen vond ik ook een ervaring om bij stil te staan. Bijzonder om te merken dat het mensen goed deed om elkaar te zien en dat dit tot een betekenis voor elkaar leidde die je ‘normaal’ niet zo gauw bereikt.
Tenslotte wil ik nog even stilstaan bij de constatering van Jolanda Jetten (zie het artikel waar ik mee begon): 'de geneeskracht van sociale netwerken wordt te weinig benut'.
Ik denk dat de (mensen in de) studiekringen waar ik mee te maken heb op een respectvolle manier hun eigen weg proberen te vinden in deze bijzondere tijd. En daarin ook mooie interactie weten te realiseren, waar deelnemers plezier en voldoening uit halen. En die helpt om deze tijd door te komen.
Dat er meer mogelijk is, daar ben ik ook van overtuigd. Meer aandacht voor het belang van sociale interactie is gewenst. Studiekringen zijn daarvoor zeker een middel, maar ik denk ook terug aan groepen rond Klik&Tik. Als het lukt om een periode mensen bij elkaar te laten komen en sociale interactie te bewerkstelligen, dan lukt het met digitale uitdagingen ook (beter). Dat heeft volgens mij ook te maken met taal: de digitale wereld heeft eigen woorden en uitdrukkingsvormen. Met name verwachtingen van mensen die ver van computer/internet af staan zorgen vaak voor een gevoel van vervreemding. Als het lukt om daar weer nieuwe verbindingen aan te leggen, dan heb je wat bereikt. Maar daar is tevens ook nog veel aandacht voor nodig - en mogelijk verder onderzoek gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten