Toch zijn er momenten dat ik me even bezin en me afvraag: waar ben ik mee bezig en waarom doe ik wat ik doe en waarom gaat het zoals het gaat?
Er is niets mis met de gedachte dat de bibliotheek een rol wil spelen bij het begeleiden en ontwikkelen van mensen. Dat is deze organisatie op het lijf geschreven en past helemaal. Echter, we hebben dat de laatste tientallen jaren natuurlijk vooral gedaan door mensen 'leuke boeken' mee te geven en de relatie met persoonlijke ontwikkeling was misschien wel heel sterk, maar tegelijkertijd individueel en op afstand van het primaire bedrijfsproces waar we zo druk mee bezig waren. Oftewel, we produceerden wel veel output, maar de outcome was een parallel proces waar we vaak niet in directe zin actief op gefocust waren - dat zat wel goed, was een belangrijke gedachte.
Als we ons daar nu wel meer op richten, dan lopen we er direct tegenaan dat het draadje met de doelgroep voor een cursus Digisterker nogal dun is. De mensen die we hier willen helpen zitten vaak niet direct in ons klantenbestand.
Een andere bevinding is dat we niet echt zijn ingericht als cursus-instituut. We hebben ons jarenlang gericht op de uitlening en de herinrichtingen rond de bibliotheekformule waren daarop gericht. Maar een leslokaal, digitale en andere leermiddelen, een goede omgeving waar je zo een groepje mensen in kunt zetten en aan de slag kunt, dat hebben we niet. Begrijpelijk, want om zoiets te realiseren moet je investeren en dan komt om de hoek kijken dat we dat niet direct weer terugverdienen door een goede lesomgeving voortdurend (zoveel mogelijk elk dagdeel bezet voor een substantieel deel van de week, de maand, het jaar) goed te kunnen exploiteren. Het is vooral incidenteel wat we doen.
Doordat het incidenteel moet en je rond een cursus geen geschiedenis hebt, zijn er ontzettend veel factoren die je in de gaten moet houden. Heb je personeel (vrijwilligers!), zijn ze voldoende bereid en gekwalificeerd, heb je voldoende lesruimte en leermiddelen, kun je dat in de tijd goed wegzetten. Kun je met werving beginnen? En als er drie cursisten komen? En als het er dertig zijn? Of zestig? Ben je voldoende ingespeeld en voorbereid op alle mogelijkheden die zich voordoen?
Niemand realiseert zich vooraf voldoende hoe al deze factoren de mogelijke situaties waar je rekening mee moet houden, exponentieel complex maken. En als er ergens een situatie in het vervolg ontstaat waar het op een detail misgaat, is de roep: "Hoe kan het dat dit zo gebeurt?" een logisch vervolg. Maar dan is het lastig om te verdedigen dat in de hiervoor geschetste situatie te weinig oog is geweest voor dat ene aspect, dat ene detail. Dan lijkt het zo simpel, zo een niet te missen zaak, dat het onwaarschijnlijk knullig is dat juist dat ene aspect niet vooraf de aandacht kreeg die het verdiende.
Ik heb mijn best gedaan. Deze week - en al weken eerder - heb ik me roostermaker, concierge, directeur, PR- en Marketingmedewerker, tekstschrijver en collega gevoeld. Al die rollen vervul ik om tot een resultaat te komen. Soms denk ik in een onbewaakt ogenblik: ik kan die cursus beter zelf geven. Dat vind ik leuk en dan komt het goed. Maar dat is in de huidige omgeving echter niet zo, want dan kan ik die andere rollen niet goed vervullen en dan gaat het daar gewoon mis vanwege omissies, gaten die er in de organisatie op cursusgebied vallen.
Al die rollen en de wisseling daartussen. Kun je je voorstellen dat ik me dan soms een beetje een manusje van alles voel? En dat ik me heel soms even afvraag: is dit alles nou het werk waar ik graag in acteer en goed in wil zijn? Maar het resultaat vergoedt hopelijk veel. Ik hoop van harte dat het lukt om deze cursussen tot een succes te maken. Voor de bibliotheek, voor mezelf en voor de doelgroep vooral.
En ik blijf daarbij werken aan een goed geoutilleerde omgeving waar je met meer gemak zoiets kunt organiseren. Waar de voorzieningen zodanig zijn dat je er op kunt rekenen dat zaken zoals stoelen, koffie of een laptop snel te regelen vallen.
Een mooi doel om naar toe te werken, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten