RSS-feeds vinden? Geen probleem.
Of toch?
Dan zit dat probleem dieper. Ik las in de NVBkrant (bijlage bij Intellectueel Kapitaal) een congresverslag, waarbij Andrew Keen kritiek spuide op web 2.0. Karin Spaink was iemand die hem tegengas gaf.
In zekere zin sluit ik me aan bij Andrew Keen. Ik mis de autoriteit, ik mis de selectie, ik mis het kompas om informatie tot me te nemen in dit internettijdperk.
Het dagblad waar ik op geabonneerd ben, brengt dagelijks een pak papier bij me thuis en ik heb een soort intuitie ontwikkeld voor zaken die me daarin aanspreken en die ik over kan slaan. Ik merk dat dit door de tijd verandert en sterk mede afhankelijk is van de tijd die ik vrijmaak op het moment van bladeren en de dingen die me dan bezighouden.
Die intuitie heb ik op internet niet. Die intuitie laat zich ook niet zomaar vertalen in een stel feeds. En als dat wel (gedeeltelijk) lukt: het wordt al gauw veel te veel. Er komt zoveel binnen, als ik dat allemaal ga lezen...
Ik tel de zegeningen van het internettijdperk. Deze ontwikkelingen zijn niet tegen te houden, dat zou ik ook op geen enkele manier willen. Maar redactie, selectie, kwaliteitseisen aan een tekst stellen, onderwerpen herkenbaar rubriceren, ze zijn voor mij van groot belang. Daar zijn die RSS-feeds toch goed voor? Klopt, maar ik ben nog zoekende naar de juiste vorm, dat is nog niet afgerond!
groet,
Hardaja
1 opmerking:
In de beperking toont zich de meester. Maar om die status te bereiken, dat kan even duren.
Als we ons even beperken tot de biblioblogs, dan zijn er een redelijk te beheersen aantal die veel gelezen en geciteerd worden. Technorati geeft je daar wel enig inzicht in. De blogrolls van die toppers kan een goede graadmeter zijn voor wat zij belangrijk vinden (en dus ook belangrijk voor jou). Maar evengoed, je moet op den duur schoon schip houden. Gooi de feeds die je al een paar weken niet meer hebt gelezen, gewoon weg. Je mist het niet! Ook feeds die weinig veranderen? Weg ermee.
Verzuip niet!
Een reactie posten